Ambassadeurs

Mirte: ‘Vanuit mijn ervaring kan ik anderen hoop geven’

“Doen alsof alles goed ging, was zwaarder dan mijn psychische aandoening. Toen ik voor openheid koos, kon ik mijn rugzak neerzetten en herstellen.” Ambassadeur Mirte vertelt hoe ze een nieuwe start maakte en een van haar dromen verwezenlijkte.

Haar oma had een psychische aandoening en werd regelmatig opgenomen. Mirte hoorde als kind al hoe de omgeving over haar oma praatte. Opnames leken haar heftig en eng. Toen ze zelf op jonge leeftijd psychische klachten kreeg, besloot ze erover te zwijgen. “Ik dacht: stel dat ze ook zo over mij gaan praten. Door open te zijn, word ik misschien wel opgenomen, laat ik maar normaal doen.” Van binnen voelt ze zich ellendig, aan de buitenkant is ze een vrolijk kind.

VERBERGEN IS VERMOEIEND

Mirte wordt steeds depressiever, maar praat er niet over. “Zelfs niet toen ik in therapie ging, medicatie gebruikte en werd opgenomen. Dat hield ik verborgen voor de buitenwereld, want dan mag je blijven meedraaien.”

Het verbergen van haar psychische klachten kost veel energie. “Als ik opgenomen was, deed ik bij mijn vrijwilligerswerk alsof ik in het ziekenhuis lag met een verzonnen lichamelijke ziekte. Mensen die een kaartje wilden sturen, gaf ik het adres van mijn ouders. Het adres van de PAAZ wilde ik niet geven. Dat gedraai was zo vermoeiend, op een gegeven moment kon ik echt niet meer.”

KRACHTIG EN MOEDIG

Bij een training ‘Werken met eigen ervaring’ vertelt Mirte voor het eerst haar hele geschiedenis. “Mensen vonden me moedig, krachtig en inspirerend. Dat is dus de andere kant, dát kan je verhaal ook doen.”

Je wilt niet weten hoeveel mensen er met hun verhaal naar mij toe komen.

Oktober 2018, na haar laatste opname, betekent een nieuw begin. Mirte gaat hardlopen bij een vereniging en ontmoet daar allemaal nieuwe mensen. “Ik nam me voor om open te zijn over mijn verhaal en hoe het met me gaat. Bijvoorbeeld als ik voor een wedstrijd hulp nodig heb bij het opspelden van mijn startnummer omdat ik dan supergestrest ben.” Ze wordt niet afgewezen, maar gesteund. En er is veel herkenning. “Je wilt niet weten hoeveel mensen er met hun verhaal naar mij toe komen.”

ER ZIJN IS GENOEG

Het stoort Mirte dat er nog steeds minder begrip is voor psychisch herstel dan voor fysiek herstel. Vaak uit onwetendheid. “Ze denken dat je het over jezelf hebt afgeroepen. Of mensen willen je graag advies geven, en als ze geen advies hebben, dan zeggen ze maar niks. Advies of hulp heb ik niet nodig. Er zijn, laten weten dat je er bent, dat is genoeg. Het hoeft niet altijd over mijn psychische aandoening te gaan, ik ben zo veel meer.”

Mirte werd ambassadeur omdat ze anderen een minder lange, eenzame weg gunt. “Schaamte groeit in eenzaamheid. Bij mij heeft het 25 jaar kunnen groeien. Als ik eerder voor openheid had kunnen kiezen, was mijn herstel veel sneller verlopen. Je terugtrekken uit de maatschappij is zo erg. Ik hoop dat anderen dankzij mijn openheid ook open durven te zijn.”

NIEUW MAGAZINE

Als ambassadeur geeft ze lezingen, zoals onlangs over suïcidepreventie bij een universiteit. Ze gaat inleidingen verzorgen bij de theatervoorstelling UP en is actief als HOP-facilitator. “Door vanuit mijn ervaring te vertellen, kan ik hoop geven en een inspiratiebron zijn. Dat is een van mijn belangrijkste drijfveren.” Bovendien gaat er binnenkort een langgekoesterde droom van Mirte in vervulling: op 22 november lanceert ze Tzitzo, een nieuw magazine dat openheid geeft over mentale gezondheid.

Door vanuit mijn ervaring te vertellen, kan ik hoop geven.

“Op de middelbare school runde ik een eigen tijdschrift, met abonnees, een redactie en een heel promotieteam. Een uit de hand gelopen hobby, die ik uiteindelijk niet meer kon combineren met het vwo.” Dankzij haar tijdschrift wordt ze aangenomen op de kunstacademie. Na haar afstuderen werkt Mirte als grafisch ontwerper, maar haar herstel kost zoveel tijd dat ze niet toekomt aan het uitbrengen van een ‘echt’ magazine.

In het actieplan dat ze van Samen Sterk krijgt na haar aanmelding als ambassadeur, leest Mirte ‘Draag vanuit je eigen kwaliteiten bij aan destigmatisering’. Na haar periode in de psychiatrie is ze haast vergeten wat haar kwaliteiten zijn. Ze haalt de doos met haar oude tijdschriften van zolder en herinnert zich weer wat haar passie is. “Ik had nog weinig zelfvertrouwen en dacht niet dat het kans van slagen had, maar het moést! Ik wilde een magazine maken over openheid over mentale gezondheid.”

GEWOON EEN HEEL LEUK BLAD

Mirte verzamelt een team om zich heen en gaat aan de slag. Ze overweegt regelmatig te stoppen, maar zet toch door. “Allemaal mensen vertellen vanuit hun eigen ervaring over hoe het is om te leven met een psychische kwetsbaarheid. Er staat een mooi verhaal in over een werkgever die echt een voorbeeld is op het gebied van destigmatisering. Maar ook grappige columns, een artikel over de zoektocht naar een diagnose, informatie over ervaringsdeskundigheid, een test ‘wat weet jij over psychische aandoeningen’…. Het is gewoon een heel leuk blad!”

Deze droom heeft Mirte gerealiseerd. Heeft ze er nog meer? “Doorgaan, meer nummers maken. Misschien een stichting worden waar je werkervaring kunt opdoen. Gelukkig worden, mag dat ook? Een keer een marathon lopen. En, een wereld waarin niemand zich hoeft te schamen.”